ಈವರ್ಷ ಮಳೆ ಕಡಿಮೆ ಕಾರಣ ನೀರಿನ ಅಭಾವ, ಏಕಾ ಎಕಿ ನೀರನ್ನು ಉಳಿಸಿ ಉಳಿಸಿ ಜಪ ಶುರುವಾಗಿದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹತ್ತರಲ್ಲಿ ಐದು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ಶುದ್ಧೀಕರಣ ಘಟಕ ಅಳವಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಯಾವ ನೀರಿಗೆ ಯಾವ ಘಟಕ ಅವಶ್ಯ ಅಥವಾ ಅಲ್ಲಿಯ ನೀರಿಗೆ ಯಾವ ಶುದ್ದಿಕರಣ ಘಟಕ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸದೆ ಕಂಪನಿ, ಬ್ರಾಂಡ್, ಆಧಾರಿತ, ಗರಿಷ್ಠ ಬೆಲೆಯದು ಅತೀ ಉತ್ತಮ ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆಯಿಂದ ನೀರು ಶುದ್ಧೀಕರಣ ಘಟಕಗಳು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲದೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಉಪಯೋಗಕ್ಕೆ ಶುದ್ಧ ನೀರಿನ ಘಟಕಗಳು ಪ್ರತಿ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಅಳವಡಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಕೆಲವು ಖಾಸಗಿ ಸರಕಾರೇತರ ಸೇವಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳೂ ಈ ಶುದ್ಧ ನೀರಿನ ಘಟಕಗಳನ್ನ ಅಳವಡಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ನನ್ನ ಮನವಿ ಇಷ್ಟೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ನೀರಿನ ಶುದ್ಧೀಕರಣ ಘಟಕಗಳು ಶುದ್ಧ ನೀರಿನ ಪೂರೈಕೆ ಜೊತೆಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಅಶುದ್ಧ ನೀರನ್ನು ಕೂಡ ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತವೆ, ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವನ್ನು ವಿಚಾರ ಮಾಡೋಣ ಪ್ರತಿ ಮನೆಯ ನೀರು ಶುದ್ಧೀಕರಣ ಘಟಕದಿಂದ ತಯಾರಾದ ಅಶುದ್ಧ ನೀರು ಹಾಗೂ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ನೀರು ಶುದ್ಧೀಕರಣ ಘಟಕಗಳಿಂದ ತಯಾರಾದ ಅಶುದ್ಧ ನೀರು ಇಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಎಷ್ಟು ಅಶುದ್ಧ ನೀರನ್ನು ಬೇರ್ಪಡಿಸಿ, ಯಾವುದೇ ಉಪಯೋಗವಿಲ್ಲದೆ ಹೋಗಿರಬಹುದು ಎಂಬ ಅಂದಾಜನ್ನ ಈ ಕಷ್ಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಾದರೂ ಯೋಚಿಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆ. ಆ ನೀರಿನ ಗತಿ ಏನಾಯಿತು ?
ಈ ಅಶುದ್ಧ ನೀರಿಗೂ ಒಂದು ನೀತಿ ಬರಬೇಕು.ಅದಕ್ಕೆ ಸರ್ಕಾರ ಒಂದು ವಿಸ್ತೃತ ಅಧ್ಯಯನ ನಡೆಸಿ ತಜ್ಞರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಪಡೆದು ನೀರು ಶುದ್ಧೀಕರಣ ಘಟಕಗಳಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬರುವ ಅಶುದ್ಧ ನೀರಿಗೆ ಒಂದು ಉಪಯೋಗದ ದಾರಿ ತೋರಿಸಬೇಕು. ಘಟಕಗಳಿಂದ ತಯಾರಾದಂತಹ ಅಶುದ್ಧ ನೀರಿನ ಪ್ರಮಾಣ ನನ್ನ ಅಂದಾಜಿನಂತೆ ದೊಡ್ಡ ಅಂಕಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಇದೆ ಮತ್ತು ಇದು ಉಪಯೋಗವಿಲ್ಲದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ನನ್ನ ಒಂದು ಅಂದಾಜಿನಂತೆ ಈ ನೀರು ಮಾನವರು ಉಪಯೋಗಿಸದೆ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ನೀರಿಂಗಿಸಲಾಗುತ್ತೆ. ಈ ನೀರಿಗೂ ಕೂಡ ಒಂದು ಸದುಪಯೋಗದ ವಿಚಾರ, ಯೋಜನೆ, ಯೋಚನೆ ಅವಶ್ಯ. ಯಾವ ನೀರಿಗೆ ಯಾವ ನೀರು ಶುದ್ಧೀಕರಣ ಘಟಕ ಅವಶ್ಯ ಎನ್ನುವುದು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಂಡ ನಂತರವೇ ಅಳವಡಿಕೆ ಯಾದರೆ ಶುದ್ಧ, ಅಶುದ್ಧ , ತ್ಯಾಜ್ಯ ನೀರು ಹಾಳಾಗುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಬರದು.
ಲೇಖನ: ಡಾ ರವಿಕಿರಣ ಪಟವರ್ಧನ ಶಿರಸಿ