Covid-19 ಕೊವಿಡ್ ಮೂರನೇ ಅಲೆ ಎದುರಿಸಲು ಭಾರತ ಹೇಗೆ ಸಿದ್ಧತೆ ನಡೆಸಬಹುದು?

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕೊವಿಡ್ -19 ಸೋಂಕುಗಳ ಎರಡನೇ ಅಲೆ ಮೇ 9, 2021 ರಂದು ಉತ್ತುಂಗಕ್ಕೇರಿತು. ದೈನಂದಿನ ಪ್ರಕರಣಗಳ ಸರಾಸರಿ ಈಗ 391,819 ರ ಗರಿಷ್ಠ ಮಟ್ಟದಿಂದ 85,807 ಕ್ಕೆ ಇಳಿದಿದೆ. ಆರೋಗ್ಯ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯದ ಕೊರತೆ ನಡುವೆಯೇ ಭಾರತವು ತೀವ್ರವಾದ ಎರಡನೆಯ ಸೋಂಕನ್ನು ಎದುರಿಸಿದೆ ಎಂಬ ಅಂಶವು ಮೂರನೇ ಅಲೆ ಎದುರಿಸಲು ಸಮರ್ಪಕ ತಯಾರಿ ಮಾಡುವ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳಿದೆ. ವ್ಯಾಕ್ಸಿನೇಷನ್ ವೇಗವು ರಾಷ್ಟ್ರವ್ಯಾಪಿ ಮೂರನೇ ಅಲೆ ಇದೆಯೇ ಅಥವಾ ಇಲ್ಲವೇ ಎಂಬುದನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಮುಖ್ಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಲಸಿಕೆಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ, ಕೊವಿಡ್ -19 ಸೋಂಕುಗಳ ಸಂಭವನೀಯ ಮೂರನೇ ಅಲೆಯ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು ಈ ನಾಲ್ಕು ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.

1. ಪರೀಕ್ಷಾ ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ವಿಸ್ತರಣೆ
ಸಮಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಪರೀಕ್ಷಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಸೋಂಕಿತ ರೋಗಿಗಳನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸುವುದು ಕೊವಿಡ್ -19 ಸೋಂಕು ನಿಯಂತ್ರಣ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿದೆ. ಜನರು ಸಮಯಕ್ಕೆ ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾರೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂಬುದು ಪರೀಕ್ಷಾ ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಪ್ರವೇಶವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿರುತ್ತದೆ. ಪರೀಕ್ಷಾ ಕೇಂದ್ರವು ತಮ್ಮ ಮನೆಯಿಂದ ಒಂದು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ರೋಗಲಕ್ಷಣದ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಪರೀಕ್ಷೆಗೊಳಗಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚಿರುತ್ತದ. ಅದೇ ವೇಳೆ ಪರೀಕ್ಷಾ ಕೇಂದ್ರ 20 ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಪರೀಕ್ಷೆಗೊಳಪಡುವುದು ಕಷ್ಟ. ಪಾವತಿಸಿದ ಮತ್ತು ಉಚಿತ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳು (ಸರ್ಕಾರಿ ಸೌಲಭ್ಯಗಳಲ್ಲಿ) ಸಹ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನುಂಟು ಮಾಡುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಬಡವರಿಗೆ ಉಚಿತ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳು ಬೇಕಾಗಿವೆ.

ಇಂಡಿಯನ್ ಕೌನ್ಸಿಲ್ ಆಫ್ ಮೆಡಿಕಲ್ ರಿಸರ್ಚ್ (ಐಸಿಎಂಆರ್) ನ ಕೊವಿಡ್ -19 ಸ್ಯಾಂಪಲ್ ಕಲೆಕ್ಷನ್ ಮ್ಯಾನೇಜ್ಮೆಂಟ್ ಸಿಸ್ಟಮ್ ದತ್ತಾಂಶವು ಬಿಹಾರ ಮತ್ತು ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದಂತಹ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಪರೀಕ್ಷಾ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಎಂದು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಜೂನ್ 12 ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಕರ್ನಾಟಕ ಮತ್ತು ಗುಜರಾತ್‌ನಂತಹ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿನ ಸರಾಸರಿ ಸಂಖ್ಯೆ ಮಾದರಿ ಸಂಗ್ರಹ ಕೇಂದ್ರಗಳು (ಮೊಬೈಲ್ ಘಟಕಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತೆ) 90 ಮತ್ತು 68 ಎಂದು ಡೇಟಾ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಬಿಹಾರ ಮತ್ತು ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದಂತಹ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಸಂಖ್ಯೆ ಕೇವಲ ಎರಡು ಆಗಿತ್ತು.

ಪೋರ್ಟಲ್​ನಲ್ಲಿ ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಲಾದ ದೇಶದ 735 ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮೂವತ್ತೊಂದು ಮಾದರಿ ಸಂಗ್ರಹ ಕೇಂದ್ರವನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ. 99 ಜಿಲ್ಲೆಗಳು ಕೇವಲ ಒಂದು ಕೇಂದ್ರವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗವನ್ನು ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆ ಮಾಡಬೇಕಾದರೆ ಇದು ಬದಲಾಗಬೇಕಾಗಿದೆ.

2. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಬಡವರಿಗೆ  ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಲಹೆಯನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ
ಖಚಿತವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಪರೀಕ್ಷಾ ಕೇಂದ್ರಗಳನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸುವುದರಿಂದ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಒಂದು ಭಾಗವನ್ನು ಮಾತ್ರ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಂಖ್ಯಾಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಕಚೇರಿ (ಎನ್‌ಎಸ್‌ಒ) ಆರೋಗ್ಯ ಬಳಕೆ ಕುರಿತು 2017-18ರ ಸಮೀಕ್ಷೆಯು ಏಕೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಜನರು ಅನಾರೋಗ್ಯ ಅನುಭವಿಸಿದಾಗ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಲಹೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂಬುದು ಅವರ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ. ಮಾಸಿಕ ತಲಾ ಬಳಕೆಯ ಖರ್ಚು (ಎಂಪಿಸಿಇ) ಪ್ರಕಾರ ಬಡವರು ಶೇ 20 ಜನರು ಶ್ರೀಮಂತ ಶೇ 20 ಗಿಂತ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಲಹೆಯನ್ನು ಪಡೆಯದಿರುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಸುಮಾರು ಮೂರು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚು ಎಂದು ವರದಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಸಾಮೀಪ್ಯ ಮತ್ತು ಕೈಗೆಟುಕುವಲ್ಲಿ ಆರೋಗ್ಯ ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಕೊರತೆಯು ಶ್ರೀಮಂತರಿಗಿಂತ ಬಡವರಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಲಹೆ ಪಡೆಯದಿರಲು ದೊಡ್ಡ ಕಾರಣಗಳಾಗಿವೆ. ತರಗತಿಗಳಾದ್ಯಂತ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಲಹೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದಿರಲು ದೊಡ್ಡ ಕಾರಣವೆಂದರೆ ಕಾಯಿಲೆಯನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸದಿರುವುದು.

ಕೊವಿಡ್ -19 ಜ್ವರ ಮತ್ತು ಶೀತದಂತಹ ಸಾಮಾನ್ಯ ರೋಗಲಕ್ಷಣಗಳೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಅಂಶವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಆರಂಭಿಕ ಪರೀಕ್ಷೆ ಮತ್ತು ಚಿಕಿತ್ಸೆಯನ್ನು ಬಯಸುವ ಶಂಕಿತ ರೋಗಿಗಳಿಗೆ ಬಂದಾಗ ವರ್ತನೆಯ ಬದಲಾವಣೆಯ ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತದೆ.

3. ಕೊವಿಡ್ -19 ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿನ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ಆರ್ಥಿಕ ಹೊರೆ
ಕೊವಿಡ್ -19 ಸೋಂಕುಗಳಿಂದಾಗಿ ಆರೋಗ್ಯ ವೆಚ್ಚದ ಆರ್ಥಿಕ ಹೊರೆಯ ನಿಜವಾದ ಅಳತೆ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ . ಈ ಆರೋಗ್ಯ ಖರ್ಚು ನಿಭಾಯಿಸಲು ಏನು ಮಾಡಬಹುದೆಂದು ಅಂದಾಜು ಮಾಡಲು ಎನ್ಎಸ್ಒ ಸಮೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ಬಳಸಬಹುದು. ಅದರ ಪ್ರಕಾರ, ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಅಗತ್ಯವಿರುವ 81% ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ (ಹೆರಿಗೆ ಹೊರತುಪಡಿಸಿ), ಖರ್ಚನ್ನು ಕುಟುಂಬದ ಆದಾಯ ಅಥವಾ ಉಳಿತಾಯದಿಂದ ಪೂರೈಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ 11% ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಲವೇ ಹಣಕಾಸಿನ ಮೂಲವಾಗಿದೆ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ 3.5% ಸ್ನೇಹಿತರು ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಿಕರು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ 0.4% ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವತ್ತುಗಳ ಮಾರಾಟದಿಂದ ಹಣಹೊಂದಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಖಚಿತವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಎನ್‌ಎಸ್‌ಒ ಸಮೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲು ಮಾಡುವ ಸರಾಸರಿ ಖರ್ಚು ಪ್ರತಿ ಪ್ರಕರಣಕ್ಕೆ .22,380 ಆಗಿತ್ತು. .50,550 ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಖರ್ಚು, ಸಾಲವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸುವುದು, ಸ್ನೇಹಿತರು ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಿಕರ ಕೊಡುಗೆ ಮತ್ತು ಭೌತಿಕ ಸ್ವತ್ತುಗಳ ಮಾರಾಟ ಸೇರಿದಂತೆ ಖರ್ಚಿನ ಅಗ್ರ 10% ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿನ ಪ್ರಕರಣಗಳು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಸರಾಸರಿ ಕೊವಿಡ್ -19 ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲು ಪ್ರಕರಣಕ್ಕೆ ₹ 50,000 ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ವೆಚ್ಚವಾಗಬಹುದು.

ಪ್ರಮಿತ್ ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯ ಅವರ ಭಾರತದ ನಾಗರಿಕ ಪರಿಸರ ಮತ್ತು ಗ್ರಾಹಕ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ (ಐಸಿಇ 360 ° ಸಮೀಕ್ಷೆ) ಮನೆಯ ಸಮೀಕ್ಷೆಯ 2016 ರ ಮಿಂಟ್ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯು ಮನೆಯ ಹಣಕಾಸಿನ ಮೇಲೆ ಆರೋಗ್ಯ ಆಘಾತಗಳ ಸಂಭವನೀಯ ಪರಿಣಾಮದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ನೀಡಿತು. ಉನ್ನತ ಕ್ವಿಂಟೈಲ್ (ಶ್ರೀಮಂತ 20%) ದಲ್ಲಿ 3% ಕುಟುಂಬಗಳು ಆರೋಗ್ಯ ಆಘಾತವನ್ನು ಎದುರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಸಮೀಕ್ಷೆಯು ತೋರಿಸಿದೆ. ಅದು ಅವರ ವಾರ್ಷಿಕ ಆದಾಯದ ಐದನೇ ಒಂದು ಭಾಗವನ್ನು ಅಳಿಸಿಹಾಕಿದೆ. ಕೆಳಗಿನ ಕ್ವಿಂಟೈಲ್‌ನ (ಬಡ 20%) ತುಲನಾತ್ಮಕ ಅಂಕಿ ಅಂಶವು 6.8% ರಷ್ಟು ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ದ್ವಿಗುಣವಾಗಿದೆ. ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ಸಂಖ್ಯೆಗಳು ಅನೇಕ ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ.

4. ಆರೋಗ್ಯ ವಿಮೆ
2017-18ರ ಎನ್‌ಎಸ್‌ಒ ಸಮೀಕ್ಷೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲಾದ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ ಮೂರರಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಭಾಗದಷ್ಟು ಜನರು ಆರೋಗ್ಯ ವಿಮೆಯ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಬಾರದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಆರೋಗ್ಯ ವಿಮೆಯ ಪ್ರವೇಶವು ಆದಾಯದೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದೆ. ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ವಿಮೆಯಿಂದ ಒಳಗೊಳ್ಳದ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲಾಗುವ ಪ್ರಕರಣಗಳ ಪಾಲು ಶ್ರೀಮಂತ 20% ರಲ್ಲಿ 68% ರಿಂದ ಬಡ 20% ರಲ್ಲಿ 85.5% ಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ. ಆರೋಗ್ಯ ವಿಮೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಸಹ, ಇದು ಸಂಪೂರ್ಣ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ವೆಚ್ಚವನ್ನು ಭರಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಎನ್‌ಎಸ್‌ಒ ಸಮೀಕ್ಷೆಯು ಆರೋಗ್ಯ ವಿಮೆಯನ್ನು ವೈದ್ಯಕೀಯ ವೆಚ್ಚದ ಕೇವಲ 10.2% ಮತ್ತು ಒಟ್ಟು ಖರ್ಚಿನ 9.1% ಗೆ ಮಾತ್ರ ಪಾವತಿಸಿದೆ ಎಂದು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ (ಇದರಲ್ಲಿ ರೋಗಿಯನ್ನು ಸಾಗಿಸುವ ವೆಚ್ಚ ಮತ್ತು ಮನೆ, ಆಹಾರ, ವಸತಿ, ಸಾರಿಗೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ವೆಚ್ಚವೂ ಸೇರಿದೆ.

ಖಚಿತವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಪ್ರಧಾನ್ ಮಂತ್ರಿ ಜನ ಆರೋಗ್ಯ ಯೋಜನೆ (PM-JAY) 107.4 ಮಿಲಿಯನ್ ಮನೆಗಳನ್ನು ಅಥವಾ 500 ಮಿಲಿಯನ್ ಫಲಾನುಭವಿಗಳನ್ನು ಆರೋಗ್ಯ ವಿಮೆಯಡಿ ಒಳಪಡಿಸುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ವಿಮಾ ರಕ್ಷಣೆಯ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಅಂದಾಜು ಮಾಡಬಹುದು. ಪ್ರಾರಂಭವಾದಾಗಿನಿಂದ ಈ ಯೋಜನೆಯಡಿ 18.6 ಮಿಲಿಯನ್ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ದಾಖಲಾತಿಗಳು ನಡೆದಿವೆ ಎಂದು PM-JAY ವೆಬ್‌ಸೈಟ್ ಹೇಳಿದೆ.

ಇದನ್ನೂ  ಓದಿ:  Coronavirus cases in India: 60,471 ಹೊಸ ಕೊವಿಡ್ ಪ್ರಕರಣ, 75 ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅತೀ ಕಡಿಮೆ ಸೋಂಕು ಪ್ರಕರಣ ದಾಖಲು