ಮೂಳೆ ಕೊರೆಯುವ ಚಳಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಸನ್ನದ್ದರಾಗಿದ್ದೀರಾ? ಎಂಟೆದೆ ಬಂಟರನ್ನು ಕೈಬೀಸಿ ಕರೆಯುವ ಸದಾ ಉದ್ವಿಗ್ನ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕಾರು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕೋಣ ಬನ್ನೀ…

ಮೂಳೆ ಕೊರೆಯುವ ಚಳಿ.. ಆಮ್ಲಜನಕ ಉಪಕರಣವಿದ್ದರಷ್ಟೇ ಉಸಿರಾಟ.. ಸದಾ ಅಲ್ಲಿ ಶತ್ರುಸೇನೆ ಹಾರಿಸುವ ಬುಲ್ಲೆಟ್​​ಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಭೀಕರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ.. ಐಸ್ ಬಿರುಗಾಳಿ ಮತ್ತು ಹಿಮನದಿಗಳಿರುವ ಸ್ಥಳ. ಇದು ಸಿಯಾಚಿನ್ ಗ್ಲೇಸಿಯರ್ ನಲ್ಲಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಕಾವಲು ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಭಾರತದ ಸಾವಿರಾರು ಸೈನಿಕರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ.

ವಿಶ್ವದ ಅತಿ ಎತ್ತರದ ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಮೈನಸ್ 50 ಡಿಗ್ರಿ ತಾಪಮಾನ.. ಶತ್ರು ಶಿಬಿರಗಳಿಂದ ಬರುವ ಗುಂಡುಗಳಿಗಿಂತ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಹವಾಮಾನ.. ಐಸ್ ಬಿರುಗಾಳಿ ಮತ್ತು ಹಿಮನದಿಗಳಿರುವ ಸ್ಥಳ. ಸಿಯಾಚಿನ್ ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಜಮ್ಮು ಮತ್ತು ಕಾಶ್ಮೀರದ ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು. 370 ನೇ ವಿಧಿಯನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಿದ ನಂತರ, ಅದೀಗ ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಪ್ರದೇಶವಾಗಿರುವ ಲಡಾಖ್‌ನ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವಾಗಿದೆ. ಸಿಯಾಚಿನ್ ಎಂದರೆ ಟಿಬೆಟಿಯನ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ‘ಬಾಲ್ಟಿ’ ಎಂದರೆ ‘ಗುಲಾಬಿ ಕಾಡು’. ಭಾರತದ ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿರುವ ಸಿಯಾಚಿನ್ ಮೇಲೆ 40 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಕಣ್ಣು ಹಾಕಿತ್ತು. ಪರ್ವತಾರೋಹಿಗಳನ್ನು ಕಳುಹಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ದುರಹಂಕಾರಕ್ಕೆ ಕಡಿವಾಣ ಹಾಕಲು ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆ ನಡೆಸಿದ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರದ ಕ್ರಮವೇ ಆಪರೇಷನ್ ಮೇಘದೂತ್. ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆ 15,000 ಅಡಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿ ಗ್ಲೇಸಿಯರ್ ಕಡೆ ನೋಡಲೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗದಂತೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಶಾಸ್ತಿ ಮಾಡಿದೆ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆ.

ವಿವಾದ ಯಾಕೆ? ಸಿಯಾಚಿನ್ ಗ್ಲೇಸಿಯರ್ ಆರಂಭದಿಂದಲೂ ವಿವಾದಾತ್ಮಕವಾಗಿದೆ. ದೇಶ ವಿಭಜನೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ವಾಸ್ತವಿಕ ರೇಖೆಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಮಾನವ ಉಳಿವಿಗಾಗಿ ಯಾವುದೇ ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲದ ಸಿಯಾಚಿನ್ ಪ್ರದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ಆ ಕಡೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಅಥವಾ ಈ ಕಡೆ ಭಾರತವೂ ಸಹ ಗಮನ ಹರಿಸಲಿಲ್ಲ. 1949 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ನಡುವಿನ ಕರಾಚಿ ಒಪ್ಪಂದವು ಗಡಿ ನಿಯಂತ್ರಣ ರೇಖೆಯನ್ನು (ಎಲ್‌ಒಸಿ) ಎರಡು ದೇಶಗಳ ನಡುವಿನ ಗಡಿ ಎಂದು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಿತು. 23 ಸಾವಿರ ಅಡಿ ಎತ್ತರದ ಮತ್ತು 75 ಕಿಮೀ ವಿಸ್ತೀರ್ಣ ಹೊಂದಿರುವ ಸಿಯಾಚಿನ್ ಗ್ಲೇಸಿಯರ್ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಭರತ ಮಾತೆಯ ಹಣೆಯ ಕುಂಕುಮವಾಗಿದೆ. NJ 9842 ರವರೆಗೆ ಭಾರತದ ಭೂಪ್ರದೇಶವೆಂದು ಗುರುತಿಸಿದ ನಂತರ, ಅದು ತಮ್ಮ ಪ್ರದೇಶ ಎಂದು ಪಾಕ್ ನಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಿದಾಗ ಭಾರತವು ಆತಂಕಗೊಂಡಿತು. 1983 ರಲ್ಲಿ, ಭಾರತದ ಗುಪ್ತಚರ ವಿಭಾಗವು (RAW) ಪಾಕಿಸ್ತಾನವು ವಿದೇಶಿ ಪರ್ವತಾರೋಹಿಗಳಿಗಾಗಿ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಜರ್ಮನಿಯಿಂದ ವಿಶೇಷ ಉಡುಪುಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದೆ ಎಂದು ಕಂಡುಕೊಂಡಿತು.

1983 ರಲ್ಲಿ, ಜನರಲ್ ಜಿಯಾ-ಉಲ್-ಹಕ್ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಸಿಯಾಚಿನ್‌ಗೆ ಮೆಷಿನ್ ಗನ್ ಮತ್ತು ಮಾರ್ಟರ್‌ಗಳೊಂದಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿದರು. ಆದರೆ ಅವರಿಗಿಂತ ಮುಂಚೆಯೇ ಭಾರತೀಯ ಸೈನಿಕರು ಅಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪಿದರು. ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯು ಬುರ್ಜಿಲ್ ಪಡೆಯ ದಾಳಿಯನ್ನು ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸಿತು. 1984 ರಲ್ಲಿ ಆಪರೇಷನ್ ಮೇಘ್ ದೂತ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಯಶಸ್ವಿ ಮಿಲಿಟರಿ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯನ್ನು ನಡೆಸಲಾಯಿತು. ಅದರ ನಂತರ, 1999 ರವರೆಗೆ, ಎರಡೂ ಪಕ್ಷಗಳ ನಡುವೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು ಇದ್ದವು. 2003 ರಲ್ಲಿ, ಎರಡೂ ಕಡೆಯವರು ‘ವಾಸ್ತವ ನೆಲದ ರೇಖೆ’ಗೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಮಿಲಿಟರಿ ನೆಲೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದರು, ಆದರೆ ಭಾರತ ಅಥವಾ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವು ಹಿಮ ಖಂಡದಂತಿರುವ ಸಿಯಾಚಿನ್‌ನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ನೆಲೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಸುಮಾರು 2000 ಭಾರತ ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಸೈನಿಕರು ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಅಂದಾಜಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಕೆಟ್ಟ ಹವಾಮಾನದಿಂದಾಗಿ ಸಾಯುತ್ತಾರೆ; ಮಿಲಿಟರಿ ಗುಂಡಿನ ದಾಳಿಯಿಂದಲ್ಲ.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ:  ನಗುವಿನ ನಟ-ನಗುವಿನ ಸಾಮ್ರಾಟ ಚಾರ್ಲಿ ಚಾಪ್ಲಿನ್ ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಕಳ್ಳರು ಏಕೆ ಕದ್ದರು?

13 ಏಪ್ರಿಲ್ 1984 ರಂದು ಆಪರೇಷನ್ ಮೇಘದೂತ್ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಭಾರತ ನಡೆಸಿದ ಮಿಲಿಟರಿ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಸಂಚನ್ನು ವಿಫಲಗೊಳಿಸಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ 40 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಯುದ್ಧಭೂಮಿ ಭಾರತದ ಭದ್ರಕೋಟೆಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಆರಂಭದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸೀಮಿತ ಸೌಲಭ್ಯಗಳಿದ್ದರೂ ಭಾರತೀಯ ಸೈನಿಕರು ತೋರಿದ ಅಸಾಧಾರಣ ಹೋರಾಟದ ಮನೋಭಾವ ಅನುಪಮವಾಗಿತ್ತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹೈ ಆಲ್ಟಿಟ್ಯೂಡ್ ವೆಲ್ಫೇರ್ ಸ್ಕೂಲ್‌ನ ಕಮಾಂಡೆಂಟ್ ಆಗಿದ್ದ ಕರ್ನಲ್ ನರಿಂದರ್ “ಬುಲ್” ಕುಮಾರ್ ನೀಡಿದ ಮಾರ್ಗ ನಕ್ಷೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯು ಬಿಲಾಫೊಂಡ್ ಲಾ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ 18,000 ಅಡಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾರಿಸುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ಸು ಸಾಧಿಸಿತು.

ಭಾರತೀಯ ವಾಯುಪಡೆಯ ಚೀತಾ ಮತ್ತು ಚೇತಕ್ ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್‌ಗಳು 300 ಸೈನಿಕರು ಮತ್ತು ಉಪಕರಣಗಳನ್ನು ಸಾಗಿಸಲು ತಮ್ಮ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಮೀರಿ ಹಾರಿದವು. ಜೂನ್ 1987 ರಲ್ಲಿ, ಆಪರೇಷನ್ ರಾಜೀವ್‌ನ ಭಾಗವಾಗಿ, ಭಾರತೀಯ ಪಡೆಗಳು 21,153 ಅಡಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿರುವ ಕ್ವೈಡ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಅನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡವು. ಕ್ವೈಡ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಅನ್ನು ಪರಮವೀರ ಚಕ್ರ ಪುರಸ್ಕೃತ ನಾಯಬ್ ಸುಬೇದಾರ್ ಬನಾ ಸಿಂಗ್ ನಂತರ ಬನಾ ಪೋಸ್ಟ್ ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. 19,000 ಅಡಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ, ಭಾರತ ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ನೆಲೆಗಳ ರಚನೆಯನ್ನು ಪರಸ್ಪರ ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. 20 ಸಾವಿರ ಅಡಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಬಾನಾ ಸಿಂಗ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದೆ.

ಏಪ್ರಿಲ್ 12, 1984 ರಂದು ಲೆಫ್ಟಿನೆಂಟ್ ಕರ್ನಲ್ ಸಲಾರಿಯಾ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಏಳು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು, 13 ಜೆಸಿಒಗಳು ಮತ್ತು 175 ಜವಾನರು ಸಿಯಾಚಿನ್ ಗ್ಲೇಸಿಯರ್ ಅನ್ನು ಏರಿದರು. ಅಂದು ನಡೆದ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಈ ಹಿಂದೆ ಮಾಧ್ಯಮದವರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅಂದು ಸೇನೆ ನೀಡಿದ ಸರಳ ಉಣ್ಣೆಯ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ ನಡೆಯತೊಡಗಿದ್ದರು. 40 ಕೆಜಿ ತೂಕವನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಸಿಯಾಚಿನ್ ಮತ್ತು ಪಿಒಕೆ ಮತ್ತು ಸಿಯಾ ಲಾ ಪ್ರದೇಶಗಳ ಕಡೆಗೆ ದಿನಕ್ಕೆ 10 ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ನಡೆದರು ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳಿದರು. ಪ್ರಯಾಣದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರು ಆರು ಶಿಬಿರಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು. ಟೆರ್ಶನ್ ಗ್ಲೇಸಿಯರ್ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುವ ಸಲಾರಿಯಾ ತಂಡಕ್ಕೆ ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್‌ಗಳ ಮೂಲಕ ವಿಶೇಷ ಉಡುಪುಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಲಾಯಿತು.

ನಂತರ ಅವುಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ರೇಡಿಯೋ ಸೆಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಸೆಕ್ಟರ್ ಕಮಾಂಡರ್‌ನ ಆದೇಶವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ ನಡೆದರು. ಈಗಾಗಲೇ ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್ ಮೂಲಕ ಬಂದಿರುವ ಸೇನಾ ತಂಡಗಳು ಬಿಲಾಫೊಂಡ್ ಲಾ ಮತ್ತು ಸಿಯಾ ಲಾ ಪಾಸ್ ಗಳನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಸುದ್ದಿ ಬಂದಿದ್ದು, ಅಗತ್ಯಬಿದ್ದರೆ ಬೆನ್ನೆಲುಬಾಗಿ ನಿಂತು ಪಾಕ್ ದಾಳಿಯನ್ನು ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸಲು ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆ ಯೋಜನೆ ಸಿದ್ಧಪಡಿಸುವುದಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದರು. 2003 ರಲ್ಲಿ ನಿವೃತ್ತರಾದ ಕರ್ನಲ್ ಸಲಾರಿಯಾ ಅವರು ಈಗ ಪಠಾಣ್‌ಕೋಟ್‌ನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಶೇಷಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 1984 ರಿಂದ, ಭಾರತೀಯ ವಾಯುಪಡೆಯ ಯುದ್ಧ ವಿಮಾನಗಳು ಲೇಹ್ ಏರ್‌ಫೀಲ್ಡ್‌ನಿಂದ ಸಿಯಾಚಿನ್‌ಗೆ ಆಗಮಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದವು. 12,000 ಅಡಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿರುವ ಸಿಯಾಚಿನ್ ಬೇಸ್ ಕ್ಯಾಂಪ್ ನಲ್ಲಿ ನಿಯೋಜನೆಗೊಂಡಿರುವ ಸಿಯಾಚಿನ್ ಬ್ರಿಗೇಡ್ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಜಾಗೃತಗೊಂಡು ಕರ್ತವ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದೆ. ಆಪರೇಷನ್ ಮೇಘದೂತ್ ಆರಂಭದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ವಿಶೇಷ ಉಡುಪುಗಳ ತೀವ್ರ ಕೊರತೆ ಎದುರಾಗಿತ್ತು. ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಒಂಬತ್ತು ಜೋಡಿ ಸಾಕ್ಸ್‌ಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು.

ಆ ಉಣ್ಣೆಯ ಸಾಕ್ಸ್‌ಗಳು ಶೀತಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತವಲ್ಲ. ಸೈನಿಕರು ಹಿಮದಿಂದ ಕಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟರು ಮತ್ತು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಅಸ್ವಸ್ಥರಾದರು. ಪಹಾರಾದಲ್ಲಿ ಏಕಾಂಗಿ ಜೀವನವಾಗಿ, ಟಿನ್ ಮಾಡಿದ ಪ್ಯಾಕ್ಡ್​​​​ ಆಹಾರವನ್ನು ತಿನ್ನದೆ ನಮ್ಮ ಸೈನಿಕರು ಹೊಂಚಿಹಾಕಿ ಕುಳಿತ ಶತ್ರುಗಳ ಭಯದಲ್ಲಿ ಗಂಡಾಂತರಗಳನ್ನು ಕಳೆದರು. ಒಂದು ಸಮಯದಲ್ಲಿ, 100 ರಲ್ಲಿ 15 ಸೈನಿಕರು ತೀವ್ರತರ ಅನಾರೋಗ್ಯ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಈಗ ಸೂಕ್ತ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸೇವೆಯಿಂದಾಗಿ ಆ ಸಂಖ್ಯೆ ನೂರರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ.

ಇನ್ನು ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ ಮಡಿದ ಯೋಧರ ಮೃತದೇಹಗಳು ಲಭ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. 1984ರಲ್ಲಿ ಸಿಯಾಚಿನ್‌ನಲ್ಲಿ ನಾಪತ್ತೆಯಾಗಿದ್ದ ಭಾರತೀಯ ಯೋಧ ಚಂದ್ರಶೇಖರ್ ಹರ್ಬೋಲಾ 38 ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಶವವಾಗಿ ಪತ್ತೆಯಾದರು. ಆ ವೇಳೆ 20 ಯೋಧರು ಹಿಮಪಾತದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿದ್ದರು. ಮೃತ ಯೋಧರ ಶವಗಳನ್ನು ತರುವುದೇ ದೊಡ್ಡ ಸವಾಲಾಗಿತ್ತು. ಗೂರ್ಖಾ ರೈಫಲ್ಸ್‌ನ ಯೋಧ ಸೋನಮ್ ಅವರು ತೀವ್ರ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದರು ಮತ್ತು ಅವರ ದೇಹವನ್ನು ಬೇಸ್ ಕ್ಯಾಂಪ್‌ಗೆ ತರಲು ಎರಡು ವಾರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು. ಚಳಿಯಿಂದ ಮರಗಟ್ಟಿದ ಅವರ ದೇಹವನ್ನು ಸಣ್ಣ ಚೇತಕ್ ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಸರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದ ಕಾರಣ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಅದನ್ನು ಹಗ್ಗದಿಂದ ಕಟ್ಟಿ ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್‌ಗೆ ನೇತು ಹಾಕಬೇಕಾಯಿತು.

ಎತ್ತರದ ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಆಧುನಿಕ ಸೌಲಭ್ಯಗಳು

ಸಿಯಾಚಿನ್ ನ ಶೀತಲ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ನಿಯೋಜನೆಗೊಂಡಿರುವ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಆಹಾರ ಮತ್ತು ಇತರ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಸಾಗಿಸುವುದು ಮತ್ತು ತಲುಪಿಸುವುದು ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿತ್ತು. ಈ 40 ವರ್ಷಗಳ ಸಿಯಾಚಿನ್‌ನ ನಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರದ ರಕ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ, ಸಶಸ್ತ್ರ ಪಡೆಗಳು ಸುಧಾರಿತ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದೊಂದಿಗೆ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಜಯಿಸಲು ಸಮರ್ಥವಾಗಿವೆ. ಕಳೆದ ಐದು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇನ್ನೂ ಗಣನೀಯವಾಗಿ ಸುಧಾರಿಸಿದೆ. ಭಾರೀ ತೂಕದ ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್‌ಗಳು ಮತ್ತು ಡ್ರೋನ್‌ಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರವು ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಅಗತ್ಯ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತಲುಪಿಸಲು ಮತ್ತು ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರ್‌ಗಳ ಮೂಲಕ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಆಹಾರ ಪೂರೈಸಲು ದಿನಕ್ಕೆ 5 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಖರ್ಚು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ATVಗಳು ಸುಧಾರಿತ ಭೂಪ್ರದೇಶದ ವಾಹನಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು, ಪರ್ವತಗಳ ಮೇಲೆ ಕಂಡುಬರುವ ಎತ್ತರದ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಚಲಿಸಬಹುದು.

ರಕ್ಷಣಾ ಸಂಶೋಧನೆ ಮತ್ತು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸಂಸ್ಥೆ (DRDO) ಕಣಿವೆಗಳನ್ನು ದಾಟಲು ವಿಶೇಷ ATV ಸೇತುವೆಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದೆ. ಡೈನಿಮಾ ಹಗ್ಗಗಳೊಂದಿಗೆ ದಿಬ್ಬಗಳ ನಡುವೆ ಹಗ್ಗದ ಸೇತುವೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವ ಮೂಲಕ ಸರಕುಗಳನ್ನು ಸಾಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮೈನಸ್ ಡಿಗ್ರಿ ಹವಾಮಾನವನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಸೈನಿಕರು ವಿಶೇಷ ಉಡುಪು ಮತ್ತು ಪರ್ವತಾರೋಹಣ ಗೇರ್‌ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಸೈನಿಕನಿಗೆ ಪಾಕೆಟ್ ಹವಾಮಾನ ಟ್ರ್ಯಾಕರ್‌ಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಅದು ಎಲ್ಲಾ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಹವಾಮಾನ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರು ಐಸ್ ಅಣೆಕಟ್ಟುಗಳು ಒಡೆಯುವ ಅಪಾಯದ ಬಗ್ಗೆ ಮುಂಚಿನ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ. ಡಬ್ಬಿಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿದ ತರಕಾರಿಗಳ ಬದಲಿಗೆ ತಾಜಾ ತರಕಾರಿ, ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಸಿಯಾಚಿನ್ ಗೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ವಿಸ್ಯಾಟ್ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದೊಂದಿಗೆ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಸುಧಾರಿತ ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಡೇಟಾ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: ಭರ್ಜರಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ ಹೆಬ್ಬಾವು ಮಾಂಸ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ! ಬನ್ನೀ ಒಂದು ರೌಂಡ್ ಹಾಕಿಬರೋಣ

ಸೈನಿಕರು ಮತ್ತು ಪ್ರವಾಸಿಗರಿಗೆ ಆರೋಗ್ಯ ಸೇವೆಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಲು ಇಸ್ರೋ ಟೆಲಿಮೆಡಿಸಿನ್ ಕೇಂದ್ರಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದೆ. ಸಮುದ್ರ ಮಟ್ಟದಿಂದ 20,000 ಅಡಿ ಎತ್ತರದ ಶೀತ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಉಸಿರಾಡಲು ಕಷ್ಟಪಡುವವರಿಗೆ ತುರ್ತು ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಲು ವಿಶೇಷ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಗಳಿಂದ ದೂರವಿರುವ ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ಹಿಮನದಿಯ ಮೇಲೆ ನಿಯೋಜಿಸಲಾದ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ/ ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಸದೃಢವಾಗಿಡುವಂತಹ ಪ್ರಚೋದನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು 15,000 ಅಡಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಕರ್ತವ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ಸೈನಿಕರು ಸಾಹಸ ಪಡುತ್ತಾರೆ. ಟೆಲಿಕಾಂ ಆಪರೇಟರ್ ಬಿಎಸ್‌ಎನ್‌ಎಲ್ ಕುಟುಂಬದ ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸೈನಿಕರಿಗಾಗಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಬೇಸ್ ಟ್ರಾನ್ಸ್‌ಸಿವರ್ ಸ್ಟೇಷನ್ BTS ಅನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು.

ಸಿಯಾಚಿನ್ ಗ್ಲೇಸಿಯರ್ ಜಗತ್ತಿನಿಂದ ದೂರವಿರುವ ರಿಮೋಟ್​​ ಪ್ರದೇಶವಾಗಿದೆ. ರಸ್ತೆ ಸಂಪರ್ಕ ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನಬಹುದು. ವಾರ್ಷಿ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರಿಗೆ ಅಲ್ಲಿಂದ 10 ಮೈಲುಗಳಷ್ಟು ಹಿಮನದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಬೇಸ್ ಕ್ಯಾಂಪ್‌ಗೆ ಬಂದುಹೋಗಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರು ಪಡೆಗಳಿಗೆ ಪೋರ್ಟರ್‌ಗಳಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರು ಸೈನಿಕರ ಕಾರ್ಯಕ್ಷಮತೆಯನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಆಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಲಡಾಖ್ ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮವು ಈಗಾಗಲೇ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಿನಂತಿಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಜನರು ಬೇಸ್ ಕ್ಯಾಂಪ್ ತರಬೇತಿ ಕೇಂದ್ರಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಯಾವುದೇ ಪರವಾನಿಗೆ ಇಲ್ಲದೆ ಪ್ರವಾಸಿಗರನ್ನು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಸಿಯಾಚಿನ್ ಗ್ಲೇಸಿಯರ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಸೇನಾ ಪೋಸ್ಟ್‌ಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಲು ಅನುಮತಿ ನೀಡಬೇಕು ಎಂಬ ಬೇಡಿಕೆಗಳೂ ಇವೆ. ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ಧ ನಡೆದ ‘ಟೈಗರ್ ಹಿಲ್’ ನೋಡಲು ಅನುಮತಿ ನೀಡುವಂತೆಯೂ ಮನವಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಏಪ್ರಿಲ್ 13, 1984 ರಂದು ಆಪರೇಷನ್ ಮೇಘದೂತ್ ಪ್ರಾರಂಭವಾದಾಗಿನಿಂದ, ಸಾವಿರಾರು ಭಾರತೀಯ ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಸೈನಿಕರು ಪ್ರಾಣ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದವರಲ್ಲಿ ಶೇಕಡಾ 97 ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಜನರು ಹವಾಮಾನ ವೈಪರೀತ್ಯದಿಂದ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ್ದಾರೆ.

ಲವು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ರಕ್ಷಣಾ ಸಚಿವ ರಾಜನಾಥ್ ಸಿಂಗ್ ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ 40 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ 1,150 ಭಾರತೀಯ ಸೈನಿಕರು ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದರು. ಸಿಯಾಚಿನ್‌ನ ಸಶಸ್ತ್ರೀಕರಣಕ್ಕಾಗಿ ಉಭಯ ದೇಶಗಳ ನಡುವೆ ನಡೆದ ಚರ್ಚೆಗಳು ನಿರೀಕ್ಷಿತ ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ನೀಡಲಿಲ್ಲ. ಸೈನಿಕರು ಇನ್ನೂ ಎತ್ತರದ ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯನ್ನು ಕಾವಲು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಮತ್ತಷ್ಟು  ಪ್ರೀಮಿಯಂ ಸುದ್ದಿಗಳಿಗಾಗಿ  ಇಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡಿ